Ciekawostki na temat gry Mafia III

From Wiki Planet
Jump to: navigation, search

Nietypowo podana historia, wydana na obrazy z taśm sądowych, problemy ze świadkami także drugie przerywniki filmowe, od początku intryguje i liczy dobry nastrój, który szybko wpisuje w wir wydarzeń. Po naprawdę fantastycznym prologu rzeczywistość składa się coś inna. Reszta opowieści dostarczana istnieje w ratach jako rekompensata za zdobywanie kolejnych dzielnic miasta również kilka ważne misje rozsiane po całej mapie.


Poprzednie części serii - szczególnie niedościgniona pierwsza Mafia - dawały się ciągiem fabularyzowanych zadań, które ostatecznie komunikowały się w treść gangsterskiego życia. Ulice i budynki wokół pełniły funkcję żywego tła. W najnowocześniejszej wersji twórcy podjęli zaskakującą decyzję - otwartość świata i dodatkowe aktywności ograniczyliśmy do budowy obligatoryjnych kroków do zastosowania. Koniecznych, aby przyjść do dalszych fragmentów opowieści.


W współczesnej sytuacji grze bliżej do serii Saints Row. Fundamentem konkurencje jest poszerzanie gangsterskiego imperium i przejmowanie dzielnic, a fabuła organizuje w dalszej części gry stanowić jedynie dodatek - przerywnik od pewnej rozwałki. W Mafii sednem jednak była emocjonująca sprawa z urzekającym klimatem starych filmów, i nie godziny spędzone na buszowaniu po drogach i powtarzalności.


Trudno powiedzieć, czemu zdecydowano się na takie rozwiązanie. Najwidoczniej twórcy chcieli przedłużyć czas spędzony z muzyką, co jest doskonale niepotrzebne - Mafia 3 utrzymałaby się przedstawioną historią nawet, jeżeli ta chwytała się po dziesięciu godzinach. Wówczas, po ciężkiej fabule, można by spokojnie wrócić do przejmowania dzielnic i zabawy w mozolne budowanie infrastruktury nielegalnych biznesów.


Powolny upadek głównego bossa - Sala Marcano - ogląda się naprawdę jak bardzo wartościowy kryminał, ale w trakcie rozgrywki prawie cały czas należymy w sekwencjach misji, których zamiarem jest eliminacja pionków w piramidzie mafijnej. Schemat jest zazwyczaj tenże jeden: przeszkadzamy w sklepie, ujawniamy lokalnych dowódców i wtedy dodajemy się do starego dzielnicy. Choć na wstępu pewno się to podobać, już po paru godzinach jesteśmy znużenie oraz chcemy jak już zacząć poznawać dalsze wątki fabularne.


Nie narzekamy a takiej możliwości. Każdego pionka należy wyeliminować, a dzielnicę przejąć. W specjalnych misjach brakuje też urozmaicenia, a wyjątek z reguły mają jedynie niektóre zadania fabularne, w jakich udajemy kelnera na stypie, uciekamy motorówką czy i prowadzimy pościg za mężczyzną w jednych szortach. Wówczas dostrzegamy błyskotliwość, nauki i energię twórców, ale po znów szybko wracamy do ostatnich jedynych schematów.


Każdy dostęp do przyjęcia dzielnicy dokonuje się w budowie dialogu Lincolna z bohaterem niezależnym. Obie postacie są na uwaga oraz bez emocji na twarzy opowiadają sobie smutne sprawy i knują zemstę - wygląda to kilkoro tak, jakbyśmy cofnęli się do walk sprzed dekady.


Dodatkowo bohater przez cały czas funkcjonuje w ostatniej jednej spoconej koszulce oraz wojskowej kurtce oraz teoretycznie mieszka w zrujnowanej piwnicy. Lincoln jest świetnie zarysowaną postacią, w pierwszej fazie jest całkowicie poprowadzony, ale z etapem nie mamy go obecnie jak gościa z naturze oraz kości, który korzysta jedno potrzeby, poza żądzą zemsty.


Otwarty świat przynosi oraz inne korzyści. Obszary misji, budynki, magazyny czy domy stają się naszym rynkiem zabawy. W trakcie akcji czujemy pełną niezależność w zestawie miejsca ataku, przekradnięcia się za częścią straży, natomiast na dodatek wzbogacany arsenał się nie nudzi. Każdą broń „czuć” nieco inaczej a pomimo iż snajperka zapewnia dystans, więc nic właściwie nie satysfakcjonuje jak strzał z rewolweru bądź strzelby z drogiej odległości. Znajdź więcej o tym


Strzelanie jest satysfakcjonujące, choć inteligencja przeciwników pozostawia dużo do wymagania. Brutalne eliminacje nożem na startu są, z okresem powtarzają się przesadnie krwawe oraz wielu zdecyduje się na ich wyłączenie. Gdy chcemy szybko usunąć zawadzającego strażnika, to niekoniecznie oczekujemy, by Lincoln z impetem wbił mu nóż w górę, a potem cisnął zwłokami o podłogę.


Przydzielanie dzielnic naszym trzem głównym podwładnym - Cassandrze, Vito i Burke'owi - z okresem owocuje grami na poziomie fabuły oraz rozgrywki. W współzależności od tego, w czyje ręce trafi kolejna strefa, zyskujemy zyski będące naukami do aktywowania w terminie gry. Z jakiejś strony jest ostatnie urozmaicenie strzelanin, z pozostałej natomiast przesadne ułatwienie, które niweluje poczucie ryzyka.


Wezwanie wsparcia w trakcie strzelaniny wyciąga z tarapatów, ale z zmiany wyłączanie alarmów policyjnych sprawia, że niebieskie służby tracą jakiekolwiek prawo organizmu i do tyłu gry możemy o nich zapomnieć. Gdy przejmiemy dalsze dzielnice, pomiędzy trójką podwładnych wzrasta napięcie, gdyż nowo zdobyty obszar możemy podarować tylko samej osobie. Powoduje to do nieuchronnego konfliktu.


New Bordeaux poznajemy głównie dzięki przerywnikom filmowym i audycjom radiowym słyszanym w trakcie przekładania się pomiędzy misjami. Tu bardziej mogą zauroczyć oryginalne i problematyczne czasy niż jedno miejsce. Piękno miasta wyświetla się w nocy, kiedy lampy oświetlają drogi, budynki lśnią z informacji oraz dekoracji, a bohater nasłuchuje muzyki z jeżdżących samochodów.


Zbyt duże wydanie gry przyniosło i problemy techniczne. Zarówno wersja konsolowa, kiedy również komputerowa odpowiadają na stoki płynności, anomalie oświetlenia za dnia i wywiady z detekcją obiektów. Błędów technicznych jest sporo, interakcji z otoczeniem niewiele. Choć ogólne wrażenia wizualne są najczęściej pozytywne, niektóre fragmenty miasta zostały wykonane szybko również bez dbania o szczegóły.


Jest jednoznaczne, że Mafia 3 to plan z dobrym potencjałem, szczególnie dostępnym w pięknym prologu oraz mało świetnie poprowadzonych misjach. Mimo wielu wad, tytuł przyciąga do ekranu oraz że go w sumy przekreślić. To choć ten wypadek gry, w jakiej twórcy sami sukcesywnie szkodzą własnemu dziełu, poprzez pozbawione sensu rozciągnięcie ciekawej opowieści.


Przez częste oraz przede każdym potrzebne przejmowanie dzielnic, trafienie do finału prezentuje się drogą przez mękę, a przecież powinno stanowić zdrową radością również zdecydowanie świetną zabawą.


Ocena użytkownika: 7/10

Wymagania sprzętowe Mafia III

Minimalne: Intel Core i5-2500K 3.3 GHz / AMD FX 8120 3.1 GHz 6 GB RAM karta grafiki 2 GB GeForce GTX 660 / Radeon HD 7870 lub lepsza 50 GB HDD Windows 7 64-bit

Rekomendowane: Intel Core i7-3770 3.4 GHz / AMD FX 8350 4.0 GHz